Przejdź do zawartości

Obóz pracy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Obóz pracy przymusowej przy fabryce MAN w Moguncji po wyzwoleniu w 1945 roku

Obóz pracy (także obóz pracy przymusowej) – miejsce przetrzymywania, w którym przebywający (zwykle, ale nie zawsze – więźniowie) są zmuszeni do wykonywania pracy.

Najbardziej znane obozy pracy to radzieckie łagry (zarządzane przez Gułag), niemieckie obozy pracy lagry przymusowe z okresu III Rzeszy i obozy w ChRL. Zginęło w nich kilkadziesiąt milionów ludzi.

Obozy pracy istniały również w stalinowskim okresie Polski Ludowej, m.in. Obóz Zgoda[1]. Szacuje się, że w okresie funkcjonowania, w bezpośrednio powojennym państwie w Polsce zginęło od przemocy, ciężkiej pracy i chorób 60 tys. ludzi[2].

Obecnie obozy pracy znajdują się m.in. w KRLD[3] i w Chińskiej Republice Ludowej (zob. też Obozy pracy w Sinciangu)[4].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Bogusław Kopka: Obozy pracy w Polsce, 1944-1950: przewodnik encyklopedyczny. Warszawa: Niezależna Oficyna Wydawnicza Nowa, Ośrodek Karta, 2002. ISBN 978-83-88288-16-6.
  2. „Mała zbrodnia. Polskie obozy koncentracyjne” książka Marka Łuszczyny – Historia – Newsweek.pl. www.newsweek.pl. [dostęp 2017-11-25].
  3. Ed Flanagan, Julie Yoo: Life in a North Korean Labor Camp: 'No Thinking ... Just Fear’. NBC News, 2014-18-02. [dostęp 2016-11-26]. (ang.).
  4. Michael Dillon: Contemporary China – An Introduction. Routledge, 2009, s. 94. ISBN 0-203-48294-8.